ako ang dagat at ang dagat ay ako.

dapithapon sa kanyang mukha ngayon. habang ang mga mata ko ay nasasaniban ng kapusyawan ng kahel na langit ay ramdam ko ang paghampas niya sa aking mga paa. kumikiliti. yumayapos. muli, ay aking nasasaksihan kung paano siya humalik sa mga nagkikislapang bato. marahan, maingat, malambing. batid kong ang hubad niyang katawan ay nagbibigay sa akin ng kakaibang ligaya. matiwasay ang kanyang pag-indayog. bumabalikwas ang kanyang mga biyas sa himig ng hangin. nagpapatianod ang kanyang buhok sa papalapit na dilim. walang alinlangan sa kanyang mga mata. ang bukas ay punung-puno ng pag-asang laan lamang para sa kanya. ang kalangitan ay pawang abot- tanaw at ang kalawakan ay isang paraiso sa kanyang mga palad. sa kanya ay walang gabing hindi natatapos. walang dilim na hindi nagliliwanag. wala siyang pag-iimbot na kumakawala sa tanikalang hawak ng rasyonalidad. hindi makasarili. hindi duwag at hindi mapanghusga. higit sa lahat... maalat siyang tulad ng mga luha kong walang humpay sa pagpatak.