Image hosted by Photobucket.com Thursday, September 15, 2005

curriculum para sa tamang pagka-windang pag ganitong huwebes at umuulan at umaasa kang magiging plantsado ang lahat. (bow.)

windang 101 sa hindi ko malamang kadahilanan eh hindi ako nagising kaninang umaga nung inalarm ko naman yung cellphone ko ng 5:30. instead, nagising ako ng quarter to seven. haller? 8:30 pa ang klase ko at 2 hours pa ang byahe ko plus umuulan pa so ibig sabihin trapik at ngaragan sa kalsada. hindi naman ako ginising ni mama kasi kakagising lang din niya. siguro sinadya talaga ng tadhana na magising ako ng late para wag na kong pumasok sa broad comm class ko. kasi kung nataon na pumasok pala ko dun eh hindi ko na maihahatid si papa sa airport. windang 102 pero in fairness pumunta pa rin ako ng school ha. kailangan ko kasing i-renew yung mga hiniram kong reference books para sa paper ko sa broadcomm class ko sa library kasi kung hindi magbabayad nanaman ako ng penalty noh (last time umabot sa P50 yung penalty ko) at syempre ayoko ng mamulubi dahil lang don (whew ang haba nun ha). kinailangan ko rin kasing ibigay yung blank tape ni carshz (classmate) at yung anthology ng philippine collegian ni jinky (classmate 2). nakakatawa lang kasi wala pa kong 30 mins dun tapos umuwi na rin ako. windang 103 napraning nanaman ang MRT. mga 30 mins. nanaman akong naghintay bago ako nakasakay. paano ba naman eh kung hindi puno eh sira o kaya matagal lang talagang dumating yung sunod na tren. usapan pa naman namin ni mama na pagka wala pa ko ng 12 sa bahay eh iiwan na nila ko. nakasakay naman ako agad sa bus sa ayala kaso heavy ang trapik. as in mga 48 years pa bago kami nakarating sa alabang pa lang ha. nataranta na nga ko kasi akala ko talaga pag uwi ko eh hindi ko sila dadatnan dun. hindi man lang ako makakapag goodbye kiss kay papa pag nagkataon. pero buti hindi. pag dating ko eh nag-iinuman pa nga sila ng mga kumpare niya. windang 104 saglit lang kami sa centennial airport. bumaba lang si papa tapos go na siya sa loob. late na kasi siya kaya hindi na siya puwedeng lumabas ulit. nag-kiss lang kami tapos nag-cr kami ni mama tapos alis na ulit.after nun pumunta kaming quiapo. bumili nanaman kasi ako ng photopaper dahil syempre ako tong si ms. expert sa pagpiprint ng pictures. nasayang ko halos lahat ng photopaper.hehe.tapos nun nag-shopping kami ng piratang vcds at cds. yehey! ang saya ko mapapanood ko na yung crash tsaka yung closer. nakahanap din ako ng cd ng lifehouse at ni robbie williams (iinggitin ko si peter). tsaka nakakita din ako ng collection ng hits ng boyzone (opo, fan nila ako) so ayun masaya lang. mas masaya pa kasi nag-hopia-hunting kami ni mama. dun daw kasi sa quiapo siya bumibili ng masarap na hopia.eh di ang drama namin eh hinalugad namin lahat ng bakeshop at tinikman yung gma hopia nila.kaso wala. wala yung gusto niya. masuka-suka pa nga ko dun sa isa niyang pinatikim sa'kin eh kase lasang gulaman (imagine that.hopia na lasang gulaman?). tapos nagutom kami syempre. kumain kami sa isang kainan ng intsik. ( at sa totoo lang hindi ko alam kung bakit kailangang tawaging kainan ng intsik yun) may inuman syempre tska may videoke. well, in fairness magagaling yun mga kumakanta ha. para bang wala na silang ginawa sa buhay kundi ang kumanta (chenen!). in fairness din ha masarap yung pancit canton tsaka yung siopao nila. ewan ko ba pero gustung-gusto kong pumupunta sa ganung lugar. yung tipong siksikan, halo-halo ang tao.maingay.maraming mabibiling mura. parang divisoria, quiapo, greenhills.ganun.gusto ko rin yung kumakain sa mga karinderya na masarap yung pagkain tapos may videoke (though, hindi naman ako kumakanta.nakikinig lang.pero deep inside gusto ko ring kumanta.hehe). gusto ko lang yung feeling nga inoobserbahan yung mga tao.ang saya saya kase. windang 105 dahil madailim na nga di dahil sa umuulan kundi dahil gabi na eh umuwi na kami ni mama. sa park n ride kami sumakay at josko ever! ang haba ng pila! hindi lang mahaba, mga 2 hours din kaming pumila.as in.trapik daw kasi sabi ni mamang despatsador kaya matagal dumating yung mga bus. para ngang puputok na yung terminal sa dami ng tao eh.nakakatuwa lang kasi madami akong nakitang kakilala at schoolmates ko nung highschool.wala lang sight-seeing lang tska nakipagdaldalan lang ako dun sa katabi kong madaldal. mag na-nine na nung nakasakay kami tapos mga 10:30 na nung nakarating kami dito sa san pedro. windang 106 (last na to pramis.) magdedevelop nanaman ako at magpiprint bukas. last chance ko na to na ayusin kasi sa 26 na yung exhibit namen.haller sana naman may maexhibit ako diba? so yun. tska pala ang dami kong gagawin dun sa subject na inabsentan ko kanina.grabe.anyway, tutulungan naman ako ni peter eh.hehe. pray for me naman para matapos na tong ka-windangan ko. at eto ang lakas pa rin ng ulan at ang sakit pa rin ng puson ko (alam mo na girl thing). talagang sumpa na to saken forever.anyway .sarap nanaman ng tulog ko nito dahil malamig. wish ko lang magising ako pag nag-alarm cp ko. pero in fairness ang sarap mawindang.ang saya saya ko pag nawiwindang ako.harhar. go!go!go!




1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

hehe, sarap tuloy mag reminisce ng mga estudyante blues at miss ko na ang buhay natin jan sa Pinas. ang pilahan sa fx blues, ang trapik at ang hopia. pero honestly di ko pa natikman ang gulaman flavor na hopia, pero.. ang gulaman miss na miss ko na din. lalong -lalo na yung binebenta sa streets or go carts, napaka-sarap nun!

good luck sa exhibit mo.. ;)

9/16/2005 04:50:00 PM  

Post a Comment

<< Home

Free JavaScript from
Rainbow Arch