pasawsaw sandali.

Me: Ma, may Christmas countdown ako. Mama: Oh baket excited ka sa pasko? Me: Hindi ako excited. Ginagawa ko nga yun para ma-excite ako eh. Mama: Si papa mo tumawag. Me: Ano’ng sabi? Mama: May snow na daw dun. Ang kulit-kulit nga eh parang bata. Nasa loob pa siya ng banyo nung tumawag siya kasi daw tulog pa yung mga kasama niya sa bahay eh magigising yun pag nagsalita siya. Tuwang-tuwa nga eh kase may snow na. Sabi nga niya sana raw nandun tayo para nakita naten. Me: Ahh…

Sabay talukbong ng kumot at diretso sa pagtulog.

Mga anim na taon na ang nakakalipas, ganito rin noon. December na, malapit ng magpasko. Excited ang lahat sa klase kase magki-christmas party. Lahat abala sa pagpaplano ng party. Pagkatapos magbunutan para sa monito-monita, kanya-kanyang chismisan at tanungan sa kung sino ang nabunot ni sino sabay sabing “promise hindi ko sasabihin sa iba”. Kaso syempre bago pa man din dumating ang mismong araw ng christmas party eh alam na ng buong klase kung sino ang mga nabunot at nakabunot sa kanila.

Mga anim na taon na rin ang nakakalipas ng una akong makatanggap ng regalo mula sa isang manliligaw (kuno. Whatever). Tanghali noon sa may annex building ng school namen. Nakaupo ako sa sahig kase nawiwindang ako ng biglang may nag-abot sa akin ng isang bagay na nakabalot sa kulay berdeng papel na may mga lasong pula, Christmas gift pala. Nagulat ako syempre at wala na akong nagawa kung hindi ang ngumiti sa kanya. Muntik na kong mapipe at mabuti na lang nagkaroon pa ko ng lakas na makapag-thank you. Sa totoo lang, muntik ko pa ngang tanggihan yung regalo niya pero…pag ginawa ko yun para ko na ring sinabing ayoko sa kanya. Kaya tinanggap ko,

Mga anim na taon na rin ang nakakalipas ng mag-celebrate kami ng pasko sa bahay lang. kaming anim: si papa, si mama, ang dalawa kong utol na si pao at jhun2 (na dede talaga ang tawag ko sa kanya), ang aso naming si Ian (o si mojacko, o si chubby. Nakalimutan ko na kasi ang dami2 nila) at ako. Konti lang naman ang handa naming nun: barbecue, black forest cake, spaghetti, graham cake, menudo at mga kung anu-anong prutas. Wala rin namang masyadong kakaiba sa gabing nag-Noche Buena kami, naonood lang kami ng fireworks na galing sa isang subdivisiong maraming nakatirang mayayaman. Kumain lang, nagpatugtog at nagkwentuhan at nagtawanan. Wala naman talagang kakaiba dun pero ewan ko ba, hanggang sa ngayon hinahanap-hanap ko pa rin yung mga sandaling iyon. Iyon pa rin ang pinakamsayang paskong naaalala ko. Sa totoo lang, yun lang ang paskong narmadaman kong pasko nga talaga.

Medyo nakakapansin na ko ha. Parami na ng parami ang namimihasang humawak ng buhok ko. Nung una, si Em. Nag-uusap lang kami non ng bigla kong naramdamang kinakalikot na niya yung buhok ko. Pangalawa, si Carshz, ganun din. Nung nagkita kami sa daan minsan, habang nag-uusap kami bugla niyang kinali-kalikot yung buhok ko. Pangatlo (kanina lang), si Patty, imbis na kalabitin niya ko para makuha yung atensyon ko, hinawi niya yung buhok ko sa balikat.

Hmmm..dalawang bagay lang yan, pwedeng magulo ang buhok ko o kaya naman eh masarap hawakan at kalikutin kasi kulot. Alin naman kaya dun noh? Haller.

Shocks. Ganito pala ang feeling ng magkagusto sa isang lalakeng may asawa na. Ang weird. Time has no meaning, my love will never change. Syet stop it.

Jam-packed na talaga ko sa sabado. Una, may mini Olympics kami sa org (sa UP CAST) tapos kanina lang eh may nangharang samen ni Carshz na pogi sa may main lib walk at bigla kaming inin-vite sa orientation ng UP Red Cross Youth sa sabado rin. Tapos manonood pa ko ng Pagdadalaga ni Maxi kase required kame. !0-1:52 (hehe) yung Olympics tapos 9-12 yung orientation. Manonood din ako ng Harry Potter kase niyaya ako ni Pedro. Eh libre so why not dava?

argghh.. ang dami ko pa namang naka-sked na gagawin...

Time can only tell. (yak baduy)

Pag may naiwan ka sa nakaraan, tapos hindi mabura-bura, napapnaginipan mo pa, napapraning ka na. . . intay ka pa ng mga ilang taon at malalaman mo rin kung ano ba talaga ang kahahantungan.

Tulad ng ginagawa ko. Limang taon na kong naghihintay. Kaya ko pa.

heaven knows - everything 'cause this angel has flown away from me... leaving me in drunken misery... How can I stand here with you and not be moved by you? Would you tell me how could it be any better than this? yihee!!! may account na ko sa PEYUPS !!!